Geloof (het) of niet.

Als kind ging ik elke week naar de kerk. Ik ben opgevoed met het rooms-katholieke geloof. Ik ben gedoopt, heb de eerste communie gedaan en op 11-jarige leeftijd het vormsel. Toen ik ouder werd kwamen er vragen bij me op; Waarom zijn we hier? Wat is het doel van alles? Wat is er om ons heen? Wat gebeurt er als ik dood ga? Dat soort vragen had ik, ik lag er wakker van als puber. Ik vond geen antwoorden in het geloof en na een aantal jaren haakte ik af.

Mijn eigen geloof was dat wij hier op aarde zijn om voor elkaar te zorgen en elkaar te helpen. Daar had ik geen regels voor nodig, dat kon iedereen volgens mij gewoon doen. Ik zag natuurlijk wel dat het niet overal gebeurde maar hield vast aan mijn idee. Nu, zo’n 40 jaar later, denk ik dat nog steeds. Nog steeds is het niet overal zichtbaar in de wereld maar er zijn op kleine en grotere schaal projecten, meestal individuele initiatieven, die mooie resultaten opleveren. Dan heb ik het natuurlijk niet over financiële resultaten maar over persoonlijke, menselijke resultaten die je een warm gevoel geven. Mensen die belangeloos zorgen voor een ander zodat die ander een fijner leven heeft.

Eén van de projecten die ik bewonder en ondersteun is Black and White Friends for Life Wellness Center. De mensen die dit draaiende houden zijn Gerrie en Emma Hijmans, samen met een heel team daar en vele sponsoren hier in Nederland. Een onderdeel van dit project is “Nooit meer Honger”. Het is onvoorstelbaar hoe hard dit initiatief is gegroeid. We hadden een school, kochten steeds meer grond en verbouwen inmiddels onze eigen groente en ons eigen fruit. De kinderen leren hoe ze dit zelf kunnen doen, van zaaien tot oogsten. Dat is een investering in de toekomst, zelfredzaamheid en geen afhankelijkheid van wie dan ook. In Kenia zijn de erfgrenzen niet zo strak en duidelijk als hier, maar er groeit veel groente en fruit in de natuur. Als mensen leren dit uit te breiden, hoeft er nooit meer iemand honger te hebben en is er altijd voldoende voedsel te vinden in de directe omgeving. Natuurlijk moeten de donaties vanuit Nederland zorgen voor de financiële middelen om dit te kunnen realiseren. Zo zou het overal moeten zijn, ook hier in Nederland. Als er overal fruitbomen geplant worden dan kunnen ook gezinnen met een kleine portemonnee elke dag fruit eten. Het is toch gek dat dit niet de normaalste zaak van de wereld is? In elk geval leren de kinderen op onze school hoe ze het zelf kunnen doen en dat is hoopvol. Zo worden hele gezinnen geholpen.

Sinds kort leren ze ook muziek maken en dat is fantastisch want muziek verbindt. Ze leren bovendien samen te werken en die eigenschap heb je nodig in je leven. Alleen kom je er misschien ook, maar samen kom je verder en het is belangrijk om dat jong te leren. Bovendien verhoogt het hun zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde als ze van niets naar het spelen van een lied gaan. Kinderen leren o.a. drummen, keyboard spelen, gitaar en natuurlijk zingen. Je ziet aan de lach op hun gezichtjes hoe trots ze zijn, prachtig toch!?

Hoe onrustig het ook is in de wereld, ik blijf focussen op de positieve dingen zoals dit project. Want wat je aandacht geeft groeit. Dus ik geef geen aandacht aan het nieuws dat ons bijna altijd ellende laat zien. Dat wil niet zeggen dat ik niet meeleef met anderen maar niemand is ermee geholpen dat ik er somber van word. Dus blijf ik zo vrolijk mogelijk, blijf ik focussen op de positieve dingen en hou zo mijn energie hoog. Verder hoop ik dat ons project ooit niet meer nodig is maar tot het zover is blijf ik het met heel mijn hart steunen!

Lucie Godschalk