Ben jij een slachtoffer of ben jij een held? We leven in een samenleving waar er veel dingen niet kloppen. Liefde voor de medemens staat niet langer op 1. Veel mensen proberen kosten wat het kost het hoofd boven water te houden in een ongezonde samenleving, waardoor ze zo opgeslokt zijn, dat ze niet meer beseffen wat de belangrijkste factoren van het leven zijn. Alle mensen hebben uiteindelijk behoefte aan oprecht contact, mensen om zich heen en een mooiere samenleving. Toch zijn er veel mensen die niet verder komen als klagen over alles wat er mis is, om vervolgens gewoon mee te blijven doen. Veel mensen durven niet op te staan en zelf de verantwoordelijkheid voor hun leven te nemen. Zo kiezen ervoor om slachtoffer te blijven. Echter is er een groeiende groep mensen, die wel inziet dat het anders kan, ze besluiten op te staan en de wereld te laten zien dat het anders kan. Ze besluiten dat ze tot de groep helden willen behoren en niet bij de slachtoffers. Bij welke groep hoor jij? Wanneer ben je een held en wanneer ben je een slachtoffer?

Als ik om mij heen kijk in de samenleving valt mij vaak op dat we een samenleving hebben waarin veel mensen erg goed zijn geworden in klagen. Klagen over wat er allemaal mis gaat, klagen over hun medemens, klagen over het weer, klagen over het leed wat ze hebben meegemaakt. Er is altijd natuurlijk wel iets om over te klagen. Uiteindelijk klaagt iedereen wel eens ergens over. Dat is ook normaal, we zijn nu eenmaal mens.

Dankbaar zijn. Iedereen zegt regelmatig de woorden dankjewel, maar hoeveel mensen staan er bewust stil bij alle dingen waar je dankbaar voor bent? Als ik om mij heen kijk dan zie ik een boel mensen die vooral veel focus hebben op de negatieve aspecten van het leven. Zelf geloof ik dat het gezegde elk voordeel heeft zijn nadeel er niet voor niks is. Elke situatie is een situatie om dankbaar voor te zijn. Om dat te ervaren moet je er alleen zelf erg bewust mee omgaan.Momenteel hebben we in Nederland een boel regen. Veel mensen hoor ik hier over klagen, ze worden er moedeloos van. Ik zat vandaag in de auto terwijl de regen los barstte. Het deed mij beseffen dat ik dankbaar was dat ik veilig vanuit een auto de kracht van de natuur mocht ervaren. Het deed mij ook beseffen wat een mazzel wij hebben met de hoeveelheid regen die er dit jaar al is gevallen. Tuurlijk geniet ik zelf ook graag van mooi weer, maar ik geniet ook van een groene wereld. Door alle regen staat de natuur in Nederland er prachtig bij, het is een grote groene weelde aan het worden. Wie ben ik dan om te klagen over de regen, ik kan mij erop aan passen, de natuur kan zich echter niet aanpassen als het een lange tijd droog is. Of althans wel aanpassen, maar de gevolgen dragen wij samen met de natuur. Bij weinig regen, groeit ons eten nu eenmaal minder snel.Eigenlijk valt elke situatie om te denken. Je kan het vanuit het positieve of vanuit het negatieve benaderen. Ook ik heb genoeg meegemaakt in mijn leven. Dankbaarheid heeft ervoor gezorgd dat ik juist die periodes goed wist door te komen. Door elke dag opnieuw te denken aan de dingen waar je dankbaar voor bent, blijf je inzien hoeveel je eigenlijk nog hebt. Zo heb ik een lange periode gehad waar ik ziek was. Ik bracht een groot deel van mijn tijd liggend door; op de bank, op bed of in bad. Dingen om naar uit te kijken plande ik weinig in, want mijn gezondheid liet het vaak niet toe. Desondanks had ik dagelijks het besef hoe dankbaar ik mocht zijn:Dankbaar; omdat ik in een land als Nederland woon, waardoor ik de mogelijkheid had om te accepteren dat ik ziek was en toch inkomsten had.Dankbaar; omdat ik weer bij mijn moeder mocht gaan wonen, toen de huur in Amsterdam te duur werdDankbaar; voor de zorg die mijn moeder mij bood, ondanks dat ik weinig kon, had ik elke dag goed te eten, schone kleding, een schoon bedDankbaar; voor het feit dat ik ondanks dat ik weinig geld had, toch een dak boven mijn hoofd hadDankbaar; voor alle mensen die mij steunde, mijn leed erkende en met mij meeleefdeDankbaar; voor de dagen dat ik mij beter voelde, waardoor ik toch even de deur uit kon

Als kind ging ik elke week naar de kerk. Ik ben opgevoed met het rooms-katholieke geloof. Ik ben gedoopt, heb de eerste communie gedaan en op 11-jarige leeftijd het vormsel. Toen ik ouder werd kwamen er vragen bij me op; Waarom zijn we hier? Wat is het doel van alles? Wat is er om ons heen? Wat gebeurt er als ik dood ga? Dat soort vragen had ik, ik lag er wakker van als puber. Ik vond geen antwoorden in het geloof en na een aantal jaren haakte ik af.

De mensen die ons project volgen via de facebook groep hebben wellicht al voorbij zien komen dat we de laatste tijd druk bezig zijn met geld inzamelen voor de muur om ons terrein te omringen. De afgelopen weken wordt steeds duidelijker hoe belangrijk het is dat de muur zo snel mogelijk gebouwd wordt. Gelukkig hebben we inmiddels veel kunnen opbouwen, echter is daardoor het terrein wat bewaakt moet worden ook steeds groter geworden en daarmee is het bouwen van de muur een enorme kosten post voor onze kleine organisatie. In dit blog leg ik uit waarom het zo belangrijk is dat de muur er zo snel mogelijk komt en hoeveel dat ongeveer gaat kosten. Hopelijk kunnen wij dan samen ervoor zorgen dat alles wat we opgebouwd hebben kan blijven bestaan en veilig is.

Inmiddels is het nieuwe schooljaar van start gegaan. Gelukkig is alles op tijd afgekomen, waardoor de kinderen uit de hoogste groep konden doorstromen naar hun nieuwe lokaal. Daarnaast hebben we ook nieuwe kinderen mogen verwelkomen op school en ondertussen gaan we uiteraard gewoon verder met de uitbreiding van het project. Tijd voor een update op de website dus!

Nooit gedacht dat ik nog eens in Kenia zou komen,

Vandaag stond er een bezoek aan Ground Zero Zero geplant. Ground Zero Zero is een soort niemandsland. Hierdoor is het een arm gebied, want de overheid kijkt er gewoon niet naar om. Een plek waar mensen niks hebben, veel mensen die op papier niet bestaan. Echte armoede is hier te zien, desondanks is het gebied veel veiliger als het gebied waar wij verblijven, simpelweg omdat er geen toeristen komen.

Momenteel zijn Lucie Godschalk en ik (Brenda Bonte) op bezoek in Kenia. Via de facebook groep en via de website willen wij jullie meenemen op de avonturen die wij beleven rondom het project. Gister kwamen we aan, vandaag werden we opgehaald met de Tuk Tuk om de school en het project te bezoeken en wat is dat een bijzondere dag geworden. Wat is het toch mooi om te zien wat Gerrie en Emma in relatief korte tijd uit de grond hebben gestampt. Om 10 uur vanochtend stonden Gerrie en Emma bij ons hotel om ons op te halen. Gerrie ging verder met de motor en samen met Emma gingen Lucie en ik in de TukTuk. Hobbelend gingen we over zandwegen heen, toen de weg ergens stopt werden we keurig langs een smal randje gereden door onze Chauffeur. Na een prachtig ritje, waarbij we onderweg veel konden zien van het dagelijkse leven in Ukunda kwamen we aan bij het terrein van Nooit Meer Honger.