Het Leven van Gerrie en wat hij achterlaat.

Gerrie groeide op in Nederland, in een gezin die niet veilig was. Regelmatig krijgt hij te maken met een vader, die hem mishandelde. Op jonge leeftijd besloot Gerrie dan ook te stoppen met school en aan het werk te gaan, zodat hij uit huis weg kon.  De wond die hierbij ontstond heeft hem gemotiveerd om andere mensen in het leven te helpen en dat is dan ook wat hij heeft gedaan tot aan zijn dood. 

Toen hij nog in Nederland woonde begon hij daar al mee. Hij hielp een Duitse vrouw die een project had in Kenia om geld op te halen. Na een aantal jaar wou hij graag met eigen ogen zien, waar hij geld voor ophaalde. De Duitse vrouw leek dit geen goed plan te vinden, om vage redenen. Gerrie besloot echter dat hij het wou zien, dus hij besloot in het vliegtuig te stappen. 

Eenmaal in Kenia nam hij weer contact op en vertelde de Duitse vrouw dat hij het project kwam bekijken. Onmogelijk kreeg hij te horen, de wegen naar het project toe zouden onbegaanbaar zijn. Gerrie had echter een doel, en besloot dan maar bij de plaatselijke bevolking rond te vragen. Hij kwam erachter dat er geen enkel probleem was met de wegen naar het project. Met een foto van de school ging hij op zoek in het dorp waar de school stond. 

Daar stond de school, tot Gerries verbazing was het echter een overheidsschool, die helemaal niet gerunt werd door de duitse vrouw. Een aantal keer per jaar doneerde ze wat boeken aan die school, daar maakte ze uitgebreid foto's van, die ze vervolgens gebruikte om geld op te halen, zodat ze een bron van inkomsten had voor zichzelf. Van het geld wat Gerrie ophaalde ging dus maar een heel klein deel naar de school, de rest was voor eigen gebruik. Teleurgesteld en boos besloot Gerrie terug te keren naar Nederland. Echter hadden de mensen in Kenia hem geraakt, de armoede die hij daar zag, kinderen die niet naar school gingen en te weinig eten kregen. Het raakte Gerrie, want ooit was hij die jongen geweest die geen veilige plek had om naar toe te gaan. 

Gerrie nam het drastische besluit om Nederland te verlaten, zodat hij de mensen in Kenia kon gaan helpen.  Een plan had hij niet, veel geld had hij niet. Gerrie had 1 doel, en dat was de wereld een stukje mooier maken en vechten tegen het onrecht tegen kinderen.

Hij begon door simpelweg mensen te helpen die hulp nodig hadden. Iemand die naar het ziekenhuis moest? Gerrie kwam in actie, zamelde geld in en zorgde dat de persoon in kwestie hulp ontving.  Een van de eerste mensen die hulp mocht ontvangen was een man met een dikke snee in de voeten. Een simpele verwonding, die zonder de juiste zorg tot een groot probleem kan helpen. Gerrie hielp de man met het verzorgen van zijn voet, zodat hij door kon gaan met geld verdienen voor zijn gezin. 

Even later hoorde hij van een man met Lepra. Al jaren woonde de man alleen in zijn hutje, de bevolking zette eten buiten zijn huis klaar, maar durfde niet in contact te komen met hem. Gerrie besloot de man te bezoeken, een man die op een bedje in een hutje lag, met een lichaam dat zwaar aangetast was door de lepra. Na het eerste bezoek volgden er nog enkele andere bezoeken. Gerrie bracht eten, en menselijk contact. Hij hield de handen vast van de man met Lepra. Niet veel later overleed de man. Na jaren zonder menselijk contact, was Gerrie de man die ervoor zorgde dat deze man weer even mocht voelen hoe het was om aangeraakt te worden. Hoe het voelde om menselijk contact te hebben. 

De mensen die Gerrie kon helpen bleken vooral veel uit ground zero zero te komen. Hij begon daar met het ophalen van sponsor geld om schoolgeld voor kinderen op te halen. In het gebied ging hij opzoek naar gezinnen die hulp nodig hadden. Hij kreeg daarom als snel de naam Papa Holland, omdat hij hielp waar hij kon helpen.
De kinderen uit het gebied werden naar Madongoni Primary school gestuurd. Naast het sponsor geld hielp Gerrie de school ook om verbeteringen door te voeren. Ze hadden veel kinderen wormen in de voeten van de grond. In de school werd daarom een vloer gestort en geld werd ingezameld om schoenen aan te schaffen voor de kinderen. Ook werd er geld ingezameld voor speeltoestellen rondom de school, omdat Gerrie geloofde dat elk kind het recht had om te spelen. 

Ook gingen ze het gebied in om de lokale bevolking te behandelen en de wormen uit hun voeten te verwijderen. Met een team gingen ze dan op pad met teilen en water. Door de voeten te weken in water met iets er aan toegevoegd kwamen de wormen naar de buitenkant waardoor ze gemakkelijker te verwijderen waren. 

De Madongoni school verdween helaas toen de Chinezen naar het gebied kwamen. De chinezen kwamen naar het gebied om de mineralen uit de grond te winnen. Lokale huizen en ook de school moesten daarvoor plaats maken. Gezinnen moesten hun huisjes achterlaten en elders een bestaan zien op te bouwen. Een deel van de kinderen is daarna het contact mee verloren, voor de kinderen die nog wel in het gebied woonden werden andere scholen gevonden. Ook vandaag de dag gaan er nog een aantal kinderen in Ground Zero Zero naar school die gesponsord worden door lieftallige sponsors uit Nederland met een goed hart. Meerdere keren per jaar gaat er iemand van Nooit Meer Honger bij de school en soms de gezinnen langs om te kijken of de kinderen nog altijd scholing ontvangen.. Het project in Ground Zero Zero kreeg de naam rising hope, opdat de kinderen van dat gebied een betere toekomst mochten gaan beleven. 

Na enkele jaren actief te zijn kreeg Gerrie de kans om een gebouw te huren in het huidige gebied Ukunda. De eerste eigen school was begonnen, maar helaas toen de school goed begon te lopen kwam Corona. Tijdens Corona mocht de school niet doorgaan omdat er te weinig ruimte was in de lokale voor het aantal leerlingen. 

Gelukkig ging er een nieuwe deur open. Doordat Gerrie een grote donatie ontving, had hij de mogelijkheid een stuk grond te kopen. Wederom in Ukunda . Het project zoals we dat vandaag de dag kennen; Nooit Meer Honger. 

De eerste klaslokalen werden gebouwd en de school begon klein. Omwonenden moesten nog wennen aan het idee van een gemengde school. De eerste medewerkers kwamen in dienst. Ze konden het gebied in gaan om opzoek te gaan naar mensen die hulp nodig hebben. Na corona waren veel mensen hun werk verloren. Geld voor school was er veelal niet. Vanuit Nederland hielpen mensen met een goed hart mee, door de kinderen te sponsoren. De school groeide, en het project groeide. Naast nieuwe klaslokalen, kwam er ook landbouw grond en fruitbomen. De kinderen kregen al dagelijks te eten, door het eten zelf te verbouwen konden er kosten bespaard worden. Daarnaast geeft het gelijk de kans om de kinderen te laten zien, dat je eten niet hoeft te kopen, maar ook zelf kan verbouwen. De school die klein begon is inmiddels een school waar ongeveer 100 kinderen onderwijs mogen krijgen, soms betaald door een sponsor in Nederland en tegenwoordig ook regelmatig betaald door de ouders in Kenia zelf. Een school waar kinderen leren dat we ongeacht geloof respect moeten hebben voor elkaar. Dat wij als mensen moeten samenwerken en geen strijd moeten maken. 

Als Gerrie zag dat er hulp nodig was, dan organiseerde hij dat. In periodes van voedselschaarste zamelde hij samen met het bestuur in Nederland geld in, zodat er rijst en maiszetmeel uitgedeeld kon worden. Doordat Jan van vrede met jou een donatie had gedaan om een kerk te bouwen, was er een prachtige plek om het voedsel uit te delen. Een kerk, waar iedereen welkom is, ongeacht geloof. Naast de school probeerde Gerrie ook op ander vlakken mensen te helpen. Er kwam een naai atelier om vrouwen zonder scholing een vak te leren. Les werd gegeven door een gehandicapte vrouw, die alle papier bezat, maar nergens de kans kreeg om haar carrierre te beginnen. 

Ook zijn er nog enkele winkeltjes en een bank kantoor op het complex, zodat de omwonende  voorziening vlak bij huis hebben. Gerrie had nog veel prachtige plannen die hij hoopte te bereiken, zoals een eigen waterbron, zodat omwonende toegang krijgen tot drinkwater in de buurt, maar waar helaas niet altijd genoeg geld voor was. Hij hielp waar nodig was, en accepteerde daarbij voor zichzelf een sober bestaan. 

Emma, beter bekend als elizabeth stond aan zijn zijde tijdens tijdens de opbouw van het huidige project. In 2017 trouwde Emma en Gerrie voor het internationale hof, zodat het huwelijk ook in Nederland geldig zou zijn. In 2023 mochten ze dit huwelijk eindelijk uitgebreid vieren. De trouwdag die ze nooit hadden gehad, werd mogelijk gemaakt door de vele donaties van uit de groep donateurs. 

Het afgelopen jaar ging het met Gerrie zijn gezondheid slechter en slechter. Duidelijk was dat er problemen waren met zijn longen en meermaals leek het toch weer de goede kant op te gaan. Terwijl Emma Gerrie probeerde te helpen tijdens zijn ziekbed, deed ze er ook alles aan om de school draaiende te houden. 

De laatste weken waren vooral veel ziekenhuisbezoeken, waarbij Gerrie uiteindelijk op de IC kwam te liggen. Helaas bleek zijn lichaam het gevecht aan het verliezen te zijn. Na een week op de IC overleed Gerrie Hijmans op 23 mei 2025 in Kenia, het land waar hij vele mensen geholpen heeft. 

Helaas liep de ziekenhuisrekening snel op de afgelopen tijd. Gerrie Hijmans, de man die een sober bestaan leefde om ervoor te zorgen dat vele mensen een beter bestaan hadden rest nog 1 laatste reis. Een eervol afscheid, in de vorm van een begrafenis. Helaas is het momenteel nog niet mogelijk om dit te verwezenlijken. In Kenia houden ze het lichaam namelijk vast, tot dat de volledige rekening betaald is. Onze vaste donateurs hebben de afgelopen tijd al geholpen waar ze konden, maar de groep mensen die actief meehelpt is niet groot. Daarom doen wij een beroep op de harten van de overige Nederlanders om ons te helpen het lichaam vrij te krijgen, opdat Gerrie een waardig afscheid mag krijgen.

De rekening is opgelopen tot 8000 euro, daarvan is de eerste 2000 euro opgehaald.  Er is dus nog bijna 6000 euro nodig, voordat Emma een eervol afscheid kan nemen van haar man. Wij willen jullie daarom vragen het verhaal van Gerrie te delen. Zodat er afscheid genomen kan worden van Gerrie en het bestuur overleg kan gaan plegen om het voortbestaan van het project te realiseren. 

Doneren kan via een Tikkie of via de gofundme pagina. Wij hopen dat we jullie om hulp mogen vragen. Zodat Gerrie de uitvaart krijgt die hij verdient, zodat wij daarna als bestuur kunnen gaam focussen op de toekomst en het voortbestaan van Nooit Meer Honger. 

Wil jij ons helpen om het benodigde bedrag bij elkaar te zamelen? Hieronder vind je de links naar de gofundme pagina en naar het Tikkie. 

Klik hier om door te gaan naar het tikkie

Klik Hier als je liever een donatie doet via de Go Fund Me pagina